بارها به کشورهایی همچون هنگکنگ، تایوان، ژاپن و سنگاپور دعوت شده است و استقبال از وی به حدی بوده که این کشورها مجبور شدند برنامه مصاحبه او را در بزرگترین سالنهای خود برگزار کنند. لییونگآئی علاوه بر بازیگری در امور خیریه نیز فعالیت دارد. او در سال 1997 به عنوان سفیر NGO به اتیوپی سفر کرد تا فقر و بیماری آنجا را از نزدیک ببیند و در سال 1999به صحرای تار در هندوستان رفت تا با پایینترین قبایل آن کشور ملاقات کند. چند سال بعد یانگوم که کوچک و ناآگاه بود، به همه میگوید پدرش افسر گارد سلطنتی بوده و همین صحبتها باعث میشود که مامورین او را پیدا کنند. یانگوم و مادرش فرار میکنند، اما مادر یانگوم که به سختی زخمی شده است، از دنیا میرود.مادر در لحظات پایانی عمرش آرزوی خود را به یانگوم چنین گفت: (دوست دارم بانوی اول آشپزخانه سلطنتی شوی و بیعدالتی و ظلمی که به من شده است را در کتاب مخصوص بانوان دربار به ثبت برسانی.)
یونگآئی در سال 2006 تجارب خود و خاطراتش از این دو سفر را در کتابی تحت عنوان (ویژهترین عشق) چاپ کرد و تمام درآمد حاصل از آن را صرف امور خیریه کرد. از سال 2004 که یونگ آئی سفیر یونیسف شد، بارها به ساخت مدرسه و بیمارستان کمک کرد و یک مدرسه دخترانه هم به اسم او در چین شروع به کار کرد.
او در کتاب خود که در سال 2006 به چاپ رساند، از شرح و حال زندگی و چگونه هنرپیشه شدنش مطلب نوشت.او میگوید: برای اولینبار در سال 1991 در یک آگهی تبلیغاتی شکلات شرکت کرد و بعد تصمیم گرفتم در رشته بازیگری ادامه تحصیل دهم. وی مشکلترین نقش خود را بازی در سریال جواهری در قصر و نقش (دائه یانگوم) و پس از آن نقش کاملا متفاوت در فیلم (همدردی با خانم ونجنس) میداند. او میگوید: هرگز نمیخواهم یک حس از زندگی من بیرون برود و آن بازی با تمام وجود است.لییونگ آئی در سال 2005 و در فستیوال فیلم اژدهای آبی، برنده جایزه بهترین هنرپیشه زن و در سال 2006 به خاطر بازی در فیلم (همدردی با خانم ونجنس) برنده جایزه هنری (بکسنگ) شد.او مدتی مدل تبلیغاتی شرکت LG شد و در ژانویه سال 2007 بهخاطر موفقیت در جلب مشتری از سوی این شرکت نشان افتخار دریافت کرد. لییونگ آئی سرگرمیهای خاص خود را دارد که از جمله میتوان به علاقه او به آوازخوانی، شنا، اسبسواری و نواختن پیانو اشاره کرد. در ضمن او به زبانهای کرهای، انگلیسی و آلمانی تسلط کامل دارد.
یک افسانه
جواهری در قصر، در سال 2003 برای شبکه MBC در کرهجنوبی ساخته شد. این سریال گاه با نامهای (یانگوم بزرگ) یا (دائه یانگوم) در کشورهای مختلف پخش شده و 54 قسمت میباشد. ساخت و تولید این سریال مدت یک سال طول کشید که البته برای یک سریال طولانی، زمان کوتاهی است. این سریال بر اساس زندگی یک شخصیت تاریخی در زمان سلسله )goseon( است و درباره اولین پزشک زن سلطنتی این خاندان ساخته شده است.
نام واقعی سریال که به گفته خود کرهایها بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده، (دایی یانگ گیوم) است به معنی (یانگوم بزرگ.) موضوع اصلی این سریال درباره پشتکار یانگوم میباشد که در کنار آن فرهنگ سنتی کرهجنوبی و انواع غذاها و روش پخت آنها و طب سنتی این کشور به خوبی به نمایش درآمده است. داستان جواهری در قصر در سالهای بین 1494 و 1544 میلادی رخ میدهد. آغاز سریال زمانی است که ملکه مادر وقت، به دستور امپراطور و توسط یک گروه از افسران گارد مسموم میشود. در زمان بازگشت برای یکی از افسران به نام (سوچون سو) اتفاقی رخ میدهد، ولی به وسیله یک راهب نجات مییابد. راهب به افسر میگوید که سه زن در زندگی او نقش مهمی دارند. اول زنی که این افسر سبب مرگ او میشود. دوم زنی که او جانش را نجات میدهد، اما در آخر باز هم موجب مرگ او میشود و سوم زنی که عامل مرگ افسر است، ولی جان انسانهای بسیاری را نجات خواهد داد. بعدها مشخص میشود که این سه زن، ملکه مادر، مادر یانگوم و خود او هستند. از سوی دیگر (بانو پارک)، بانوی آشپزخانه سلطنتی به چشم خود میبیند که (بانو چویی) سم را در غذای ملکه مادر ریخته است، ولی خدمه آشپزخانه سلطنتی او را متهم به دزدی میکنند و به او سم میخورانند، اما بانو پارک توسط (بانو هن) که پادزهر را با سم مخلوط کرده نجات مییابد و سپس توسط افسر سو که از قصر رفته است، فراری داده میشود. آن دو بهطور پنهانی در یک دهکده ازدواج میکنند و صاحب دختر باهوشی به نام یانگوم میشوند.
بالاخره یانگوم وارد قصر شد و با نبوغ و استعداد درخشانی که داشت به پیشرفتهای جالبی هم دست پیدا کرد.
او دستیار (بانو هن) از بهترین دوستان مادرش میشود و به او کمک میکند تا بانوی اول آشپزخانه شود.
توطئههای بانو چویی و بردارزادهاش (گیوم یونگ) باعث میشود که بانو هن و یانگوم به یک جزیره تبعید شوند. در آن جزیره یانگوم، (بانو هن) را از دست میدهد، ولی با زنی به نام (یانگ دوک) آشنا میشود که یک پزشک معروف است. خیلیها معتقدند یانگوم اولین پزشک سلطنتی در تاریخ کره است، ولی خیلیها بر این عقیدهاند که (دائه یانگوم) فقط یک نام افسانهای است. شخصیتی که از نام چند پزشک زن دربار کرهجنوبی گرفته شده است. البته (دائه)DAE( ) یک لقب به معنای (بزرگ) است که امپراطور در آینده به یانگوم خواهد داد.
تنوع غذاهای کرهای
نوع غذاهای کرهای و ترکیب آنها به آب و هوای آن کشور مرتبط است. این کشور زمستانهای بسیار سردی دارد و از حدود قرن هفتم تاکنون کرهایها به این فکر افتادهاند که سبزیجات را جزء اصلی غذای خود کنند. آنها سبزیجات عمل آمده (نمک سود شده) خود را (یومجانگ) مینامند و حتی در طول زمستان که سبزیجات به سختی یافت میشوند، غذای اصلی آنها را تشکیل میدهند. آمادهسازی مواد غذایی در آشپزی کرهای از قدیم اهمیت بسیاری داشته است و حتی امروزه نیز با وجود آپارتمانها و آشپزخانههای مجهز، باز هم سبزیجات نمک سود شده را در خانه نگهداری میکنند. یکی از مهمترین غذاهای کرهای که پس از پخش سریال جواهری در قصر، در کشورهای همسایه از جمله فیلیپین رواج پیدا کرد و مورد استقبال قرار گرفت (کیم چی) نام دارد. ماده اصلی این غذای اصیل کرهای کلم و سبزیجات نمک سود شده و ترش شده است که از قرن دوازدهم وارد برنامه غذایی مردم این کشور شده. تربچه، خیار و قارچ از دیگر مواد این غذا هستند. کرهایها میگویند تا قرن هفدهم 11 نوع (کیم چی) پخته میشده و در برخی از آنها به جای سبزیجات از میوهجات و ماهی استفاده میشده است. پس از پخش سریال جواهری در قصر، علاقه به غذاهای کرهای بیشتر شد، به طوری که توریستهایی که از کشورهای دیگر شرق آسیا به کرهجنوبی میروند، به دنبال چشیدن مزه این غذاها هستند.
چندی پیش نمایشگاه غذاهای سلطنتی کرهجنوبی در شهر Bexco افتتاح شد. در این نمایشگاه انواع غذاهای ویژه دربار کرهجنوبی در معرض دید علاقهمندان و به ویژه شرکتکنندگان در اجلاس اپک که در این شهر برگزار شده بود، قرار گرفت. یک خبرنگار تایوانی که از این نمایشگاه دیدن کرده است، میگوید: ( )ttock(کیک برنج) بسیار خوشمزه است و طریقه پخت آن نیز خیلی جالب میباشد، زیرا از لوبیای قرمز و برنج به هم نچسبیده درست میشود. از دیگر غذاهای خوشمزه این جا (توک بوکی) سلطنتی است. این غذا مخلوط کیک برنج و سبزیجات به علاوه گوشت آغشته به سس سویا و گریل شده، همراه با قارچ است. در واقع این غذا نوعی اسنک (تنقلات) کرهای شیرین و ادویهدار با سس فلفل قرمز است. این خبرنگار میافزاید (از وقتی سریال جواهری در قصر در تایوان پخش شد، مردم علاقهمند به غذاهای کرهای شدند.
باید بگویم هماهنگی بین مصرف سبزیجات و گوشت در برنامه غذایی آنها جالب توجه است.) یکی از برگزارکنندگان این نمایشگاه میگوید: امپراطورهای این کشور به غذا اهمیت زیادی میدادند. آنها با مصرف غذاهای رنگارنگ میفهمیدند مردم چه میخورند و محصولات آن سال خوب بوده یا نه. امپراطور روزی پنج وعده غذا میخورد که دو تا از آنها در ساعت ده صبح و پنج بعدازظهر سرو میشده و به آن (سورا) میگفتند.
در وعدههای (سورا) 12 ظرف غذای مختلف و یک کاسه برنج سرو میشده و در کنار آن یک ظرف (کیم چی) و چند نوع شوربا نیز قرار داشته است. غذاهای پادشاه همیشه در کاسههای نقره و قاشق و چوبهای مخصوص سرو میشد و این ظروف به گونهای ساخته شده بودند که اگر در غذا زهر ریخته میشد، رنگ آنها تغییر میکرد
Design by : Pichak |